ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ
ΑΝΤΙΟ Η ΑΡΧΑΙΑ ΟΛΥΜΠΙΑ
Ανατόλι Κριτσέφσκι
Η νίκη στους Ολυμπιακούς Αγώνες ήταν και είναι ένα πολύ ξεχωριστό γεγονός. Και φυσικά τα πιο δυνατά συναισθήματα ζει ο ίδιος ο Ολυμπιονίκης. Και κάθε Ολυμπιονίκης αντισρά στη νίκη του διαφορετικά. Για παράδειγμα, ο Ολυμπιονίκης Αιγαίας, αφού νίκησε στον πρώτο του αγώνισμα, αμέσως μετά την τελετή βράβευσης, γεμάτος ευτυχία, έτρεξε εκατό χιλιόμετρα στην πατρίδα του, στο Άργος, ειδοποίησε τους δικούς του και γύρισε πίσω στην Ολυμπία για να συμμετέχει σε άλλο αγώνισμα.
Μπορούμε να συζητάμε για διάφορους όρους, κανόνες και νόμους των Ολυμπιακών Αγώνων της Αρχαιότητας, αλλά ο βασικός νόμος ήταν πάντα ένας και μοναδικός - η τιμιότητα. Από μια άποψη τα πάντα κυλούσαν όπως έπρεπε: όσοι συμμετείχαν στους Αγώνες έδιναν όρκο να τηρούν τους κανόνες, να είναι τίμιοι και δίκαιοι. Αλλά και το πιο τέλειο μήλο, όπως γνωρίζουμε, μπορεί να το προσβάλει σκουληκάκι! Την καθαρότητα των σκέψεων και των πράξεων των Ολυμπιονικών παρακολουθούσαν οι Ελλανοδίκες.
Πιθανόν δεν υπήρχε στην Αρχαιότητα Έλλην, που να μην ονειρευόταν να παραβρεθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες, στο Ιερό Άλσος της Ολυμπίας. Το ίδιο όνειρο μοιράζονταν οι κόρες, οι αδερφές και οι μητέρες τους, αλλά ο αυστηρός νόμος απαγόρευε στις γυναίκες ακόμα και να πλησιάσουν το Στάδιο στη διάρκεια των Αγώνων. Πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία αφηγείται ο ιστορικός Παυσανίας, περιγράφοντας τις περιπέτειες της Καλλιπάτειρας, που κατάφερε να τρυπώσει στο ιερό έδαφος:
Όταν το Μόντρεαλ κέρδισε το δικαίωμα της διεξαγωγής των 21ων Ολυμπιακών Αγώνων του 1976, ο δήμαρχος της πόλης δήλωσε, ότι θα είναι «οι πιο σεμνοί Αγώνες» της ιστορίας». Αλλά όταν ο Καναδάς μπήκε για τα καλά στο χορό, αποδείχθηκε, ότι το προϋπολογισμένο ποσόν των 310 εκατομμύρια δολαρίων ήταν γελοίο για να δεχτεί η πόλη εκατονδάδες χιλιάδες κόσμο και να χτίσει καινούργιες εγκαταστάσεις. Χρειάστηκε ένας πακτωλός χρημάτων: το Μόντρεαλ δαπάνησε στο τέλος 5 δις δολάρια και κατάφερε να ξεχρεώσει την Ολυμπιάδα μόλις... 30 χρόνια μετά, το 2006! 